جراحی عمومی یک رشته جراحیست که دارای یک هسته مرکزی از دانش های متفاوت می باشد و برای همه طبقات جراحی مشترک است. جراحی عمومی نیاز به دانش و مسئولیت در مدیریت پیش از عمل، عمل و پس از عمل بیماران مبتلا به طیف گسترده ای از بیماری ها از جمله کسانی که ممکن است نیاز به درمان غیرجراحی، انتخابی و یا جراحی اضطراری داشته باشند، را دارد. جراح عمومی شخصی است که تجربه و دانش گسترده ای در زمینه جراحی موارد زیر را دارا می باشد:

  • کولورکتال) جراحی بیماری های روده بزرگ، راست روده و کانال مقعد، به ویژه سرطان راست روده.
  • غدد درون ریز) جراحی بیماری تیروئید و سایر غدد درون ریز.
  • دستگاه گوارش فوقانی) جراحی بیماری هایی که در معرض کبد، مری و معده هستند که جراحی چاقی را نیز پوشش می دهد.
  • پستان) ارزیابی تعداد زیادی از بیماران با علائم سینه و جراحی در سرطان سینه که اغلب شامل روش های ترمیمی است و نیازمند جراحان پلاستیک نمی باشد.
  • پیوند) پیوند کلیه و کبد در روال معمول است، اما بسیاری از اندام های دیگر ممکن است پیوند یابد. (این تخصص شامل جراحان نظامی است که با تمرکز خاصی بر تروما و جراحی اضطراری آموزش دیده اند).
  • اکثر عملیات ساده در کودکان نیز توسط جراحان عمومی انجام می شود.

زمینه جراحی عمومی به عنوان یک تخصص در مورد رویه های مرتبط با حوزه های ذکر شده در بالا می باشد اما صرفا محدود به آن ها نیست و انتظار می رود که در مقوله های زیر نیز وارد شود :

  • آناتومی
  • فیزیولوژی
  • اپیدمیولوژی
  • ایمونولوژی
  • آسیب شناسی (از جمله نئوپلاسی)

و حوزه های مراقبت های بالینی از جمله:

  • بهبود زخم
  • عفونت و استفاده از آنتی بیوتیک
  • مدیریت مایع و الکترولیت
  • انتقال و اختلالات انعقادی
  • شوک و احیا
  • متابولیسم و ​​تغذیه
  • مداخلات حداقل تهاجمی و آندوسکوپی (شامل کولونوسکوپی و آندوسکوپی بالایی)
  • استفاده مناسب و تفسیر از تشخیص رادیولوژیک و تصویربرداری درمانی
  • مدیریت درد

موفقیت های روز افزون جراحی عمومی

در گذشته و در مراحل اولیه، عمل جراحی خطرناک و کثیف بود. از اواسط قرن نوزدهم، تعداد افرادی که از جراحی فوت کردند تقریبا برابر با تعداد کسانی بود که درمان شدند. با کشف و توسعه بیهوشی عمومی در اواسط قرن نوزدهم، تعداد جراحی ها بیشتر شد. همانطور که دانش در مورد عفونت ها رشد کرد و شیوه های استریل در اتاق عمل معرفی شد، جراحی عمومی نیز موفق تر شده و پیشرفت های مداوم را به ارمغان آورد.
ارتقای روش های تشخیصی و جراحی، میزان موفقیت جراحی عمومی را به میزان قابل توجهی افزایش داده است. رویه های معاصر نسبت به روش هایی که طی یک دهه گذشته یا بیشتر وجود داشته اند کمتر تهاجمی می باشند و این نتایج شامل کاهش طول مدت اقامت بیمارستانی، کاهش زمان بهبودی، کاهش درد پس از عمل و کاهش اندازه و میزان برش های جراحی می باشد که البته مدت زمان لازم برای بازیابی کامل در روش های مختلف، متفاوت است.

فراموش نکنیم که جراحان عمومی استاندارد مراقبت های جراحی در یک جامعه را تنظیم می کنند. آن ها معمولا روش هایی را که احساس می کنند برای ارائه خدمات به بیماران راحت تر است، انتخاب می کنند. هنگامی که بیماران برای مداخله پزشکی پیشرفته مراجعه می کنند، جراحان عمومی اغلب تنها اعضای کادر پزشکی محلی هستند که با روش انجام شده یا مدیریت مورد نیاز آشنا بوده و به یاری آن ها می شتابند.

ارسال دیدگاه

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *